چکیده:
محرمیت در شهرسازی از جمله عوامل مهم تشکیل دهنده شهرسازی ایرانی- اسلامی می باشد که منطبق بر آموزه های دینی تاکید شده در دین اسلام است.در شهرسازی سنتی برای ایجاد عدم اشراف و حفظ محرمیت توجه به مسایلی مانند ایجاد سلسله مراتب فضا،عدم اشراف بر همسایه،عدم جلب توجه در نمای بنا،طراحی مناسب ورودی ساختمان،عدم نورگیری از خیابان مورد اهمیت بوده است. در شهرسازی معاصر نیز برابر مقررات و ضوابط شهرسازي رعايت حريم اشرافيت در جهت رعايت شئون اسلامي و امنيت بيشتر در مناطق مسكوني الزامي است . که در موقع صدور پروانه ساختمان و تهيه نقشه هاي ساختماني رعايت آن الزامی می گردد.مواردی مانند نصب کرکره و سایه انداز ها ، استفاده از شیشه های مات شونده در پنجره ها ، طراحی هوشمندانه و عدم قرارگیری پنجره ها در مقابل یکدیگر و اجرای دقیق قوانین ، رعایت عرصه بندی ها ، ضوابط طراحی و اجرایی و وجود بالکن ها در طبقات از جمله راهکارهای حفظ محرمیت و عدم اشراف در ساختمانهای کنونی می باشد.
هدف کلی این پژوهش را می توان بررسی معیارهای کاهش اشراف و افزایش محرمیت با توجه به عناصر شهرسازی گذشته و بررسی ان در شهرسازی معاصر قلمداد نمود. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی می باشد.
واژکان کلیدی: محرمیت، اشراف، معماری سنتی، معماری معاصر، راهکار
