چکیده:
شهر اسلامی دارای کارکرد های مختلف کالبدی، اقتصادی و اجتماعی بوده و کارکردهای اجتماعی در شهر اسلامی بر پایه روابط محلات استوار بوده است.محله از طریق برخی عوامل و یا اماکن و فضاهای عمومی و شاخص، پیوند میان گروهی از جامعه را در خود و در ارتباط با دیگر محله‌ها و همة شهر برقرار می‌کند. این ویژگی‌ها در محله‌های شهرهای ایران بویژه در قرون نخستین اسلامی وجود داشته و بنیان محله بر اساس ریشة ایرانی پیش از اسلام و توأمانی با الگوهای دورة اسلامی از آن زمان نهاده شد. عوامل متعدد سیاسی ـ اداری، اقتصادی و اجتماعی ـ فرهنگی موجب شکلگیری فضای کالبدی محله در شهر شده که از این میان، عوامل اجتماعی و فرهنگی به‌واسطه ارتباط مستقیم با خصایص اجتماعی و خصلت فرهنگپروری محله از اهمیت خاصی برخوردارند.هدف اصلی این تحقیق بررسی ویژگی های اجتماعی محلات شهر اسلامی در طول دوران اسلامی می باشد و روش این تحقیق توصیفی –تحلیلی است و از منابع کتابخانه ای و مجلات برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است.
واژگان کلیدی: زیست پذیری، تهران، اجتماعی ، اقتصادی، زیست محیطی
