بیان مساله:مقاله بررسی تاثیر سیاستهای مسکن مهر بر شهرهای همجوار ( نمونه موردی: استان تهران
با افزایش جمعیت و تراکم شهرها راهکارهایی از جمله ایجاد مجتمع های زیستی در داخل و یا خارج شهر مورد توجه قرار گرفت و خیل عظیمی از جمعیت به سوی این مناطق روان شد. جمعیتی که با ورود خود مشکلات بسیاری را به همراه آوردند.
دوری از شهرها و ﺟﻤﻊ ﺷﺪن ﻋﺪه ای از ﻣﺮدم ﺑﺎ ﭘﺎﯾﮕﺎه های اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺘﻔﺎوت و ﺑﻪ دور از ﺧﺎﻧﻮاده و ﺑﺪون هیچ ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﭘﯿﻮﻧﺪی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ها، ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺒﺐ ازهم ﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ و ﺑﯽ هویتی ﺳﺎﮐﻨﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد و از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻓﺮاد هیچ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ هم ﻧﺪارﻧﺪ، دﭼﺎر ﺑﯽ هنجاری ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ و ﻓﻀﺎ ﺑﺮای اﻧﻮاع ناهنجاری های فرهنگی مهیا ﻣﯽ ﺷﻮد؛ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ در ﻣﺤﯿﻂ ها و شهرهای ﺳﻨﺘﯽ، ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﻧﺎهنجاری ها، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ هویت های ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﻈﺎرت ﻧﺎﻣﺤﺴﻮﺳﯽ ﮐﻪ اﻓﺮاد ﺑﺮ ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﺑﻪ ﻧﺪرت رخ می دهد (محمدی:2:1391).
مسکن مهر نیز از جمله این مجتمع های حاشیه ای است که به دلیل مکانیابی نامناسب، عدم وجود سیستم مناسب حمل و نقل، عدم توزیع فرهنگی دارای بسیاری از این مشکلات گفته شده می باشد که در این تحقیق مورد بررسی قرار می گیرد.
عدم احساس تعلق به محیط،افزایش امار مهاجرت، وجودفرهنگهای گوناگون، عدم توانایی مالی مناسب ساکنین در مسکن مهر از جمله عوامل تاثیر گذار بودند. این عوامل باعث گردید که بار مضاعفی بر شهرهای مجاور این مسکن وارد گشته و گاه کیفیت زیست را در این اماکن کاهش دهد.
