تذهیب را می توان مجموعه ای از نقشهای بدیع و زیبا دانست که نقاشان و مذهبان برای هرچه زیباتر کردن کتابهای مذهبی، علمی، فرهنگی، تاریخی، دیوان اشعار، جُـنگهای هنری و قطعه های زیبای خط به کار می برند.
تذهیب، همچون نقاشی، دارای مکتبها و دوره های خاصی است؛ چنانکه می توان از مکاتب سلجوقی، بخارا، تیموری، صفوی و قاجار و شعب مختلف هر مکتب سخن گفت.
در لغتنامه ها، تذهیب را زرگرفتن و طلا کاری دانسته اند، اما این ، هم تمام معنای تذهیب نیست. در دایرهالمعارفهای فارسی نیز تعریفهایی از تذهیب آمده است که به شیوه های تذهیب، در یک دوره ی خاص از تاریخ، تعلق دارد.
هنر تذهیب کاری و کتاب آرایی یکی از عظیم ترین و ظریف ترین هنرهای مسلمانان است که بر مبنای ارتباط روحی و معنوی با خداوند متعال برای اولین بار در آرایش کلام الله مجید به کار گرفته شد و هنرمندان ایرانی چنان با عشق و علاقه به این کار مبادرت ورزیدند که آن را عبادت می دانستند. آثار به جای مانده نه تنها هر بیننده ای را متحیر می کند بلکه عمق ارادت و ایمان قلبی مذهب کاران ایرانی را به نمایش می گذارد.
طرحی تذهیب وقتی در اطراف کتب بکار رود به عنوان حاشیه از آن یاد می شود و وقتی طرح تذهیبی به طور کامل در اطراف یک برگ طراحی شدو طرح بسته شد به عنوان یک قاب از آن یاد می شود.
کاربرد تذهیب قاب و حاشیه :
زیبا سازی صفحات و دست خط
صفحه آرایی کتب تاریخی
زیباسازی حاشیه کتب مذهبی
زیباسازی محلها و مکانهای مذهبی
