معماری سبز :
معماري سبز كه به نام معماري پايدار ( Sustainable Architecture ) نيز شناخته مي شود در حقيقت نوعي از طراحی معماری است که تلاش می کند میزان آسیب رساندن ساختمان به محیط اطرافش را به کمترین اندازه ممکن برساند .
آغاز جنبش معماری سبز به شکل امروزی آن به دهه ۱۹۶۰ اروپا و اطلاع رسانیهای عمومی در آن زمان باز می گردد . نمونه های این طرحها در اسکاندیناوی یافت می شود . بعد از این آغاز تکنیکهای ساخت و ساز جدیدی شکل گرفت که سبب پیشرفت خلاقانه کانسپت طرحها و مصالح ساختمانی گردید . در حقیقت پروژه های سبز طراحی شده توانستند عوامل متنوعی اعم از استفاده هوشمندانه از مصالح . سنجش دقیق عملکرد . شرایط آب و هوایی و مکان جغرافیایی طرح را با موفقیت وارد عرصه معماری نمایند .
کانسپت یک معماری سبز عمدتا بر پایه چند محور کاربردی استوار است : پایداری . مصالح . بهره وری انرژی و کاهش تلفات آن
